W wieku 88 lat w swoim domu w Podkowie Leśnej zmarł Jerzy Wójcik – słynny operator “Szkoły Polskiej”, współtwórca najwybitniejszych polskich filmów lat 50. i 60. Jeden z założycieli oraz Honorowy Przewodniczący Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych (PSC), laureat Orła za Osiągnięcia Życia.
W jego operatorskiej filmografii znajdziemy takie tytuły, jak: “Popiół i diament” (1958) i “Samson” (1961) Andrzeja Wajdy, “Krzyż Walecznych” (1959) i “Nikt nie woła” (1960) Kazimierza Kutza, “Matka Joanna od Aniołów” (1961) i “Faraon” (1966) Jerzego Kawalerowicza, “Westerplatte” (1967) Stanisława Różewicza i “Potop” (1973) Jerzego Hoffmana.
W latach 1976–1985 zajmował się także pisaniem scenariuszy i reżyserią telewizyjną realizując spektakle Teatru Telewizji. Wyreżyserował również dwa filmy fabularne – “Skarga” (1991) i “Wrota Europy” (1999). Za ten drugi obraz otrzymał nominację do Orłów 2001 w kategorii Najlepszy Film.
W latach 1981–1982 wykładał sztukę operatorską na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a od 1982 na Wydziale Operatorskim PWSFTviT w Łodzi, początkowo jako profesor nadzwyczajny, od 1988 zwyczajny. W latach 2000–2003 wykładał również na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 2010–2015 na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Jest autorem książek “Labirynt światła” (2006) oraz “Sztuka filmowa” (2017) poświęconych doświadczeniom pracy operatorskiej.
W 2009 roku uhonorowany został Polską Nagrodą Filmową Orzeł za Osiągnięcia Życia. W 2012 otrzymał Platynowe Lwy za całokształt twórczości na 37. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Rok później wyróżniony został Nagrodą Specjalną Stowarzyszenia Autorów Zdjęć Filmowych PSC za “wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki filmowej”. W 2018
roku za wybitne osiągnięcia artystyczne nagrodziło go Stowarzyszenie Filmowców Polskich. W grudniu 2018 otrzymał tytuł Doctora Honoris Causa Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.